در سال های دور ایران؛ تنها دوشهر بیرجند و تبریز آب لوله کشی داشتند

که آن صنعت را از روسیه به امانت برده بودند. و در کلان شهری مثل تهران مردم از آب چاه که تمیز و سالم

نبوداستفاده می کردند.

در شهر تهران تنها سه قنات وجود داشت که آن هم متعلق به سه سرمایه دار تهرانی بود. یکی از این قنات ها

که به سرچشمه معروف بود (وهست) متعلق به سرمایه داری بود که بچه دار نمیشد.

او نذر کرد اگر بچه دار شود؛ برای تهرانیان آب لوله کشی فراهم کند. پس از مدتی بچه دار شد و برای ادای

نذرش به اتریش رفت تا مهندسانی را از آنجا برای لوله کشی آب بیاورد.

در هر کشوری حیوانی که برای آنها نماد و سمبل است را بر سر خروجی آب می گذاشتند. مثلا در فرانسه سر

خروس استفاده می کنند. او دید در اتریش، هر جا خروجی آب است؛ سردیسی از شیر هست. پس بر

سرچشمه آب که برای مردم فراهم کرد، سر شیری گذاشت. و مردم هروقت برای برداشتن آب به آنجا می

رفتند ومی گفتند:

رفتیم از سر شیر آب آوردیم!